Pelancongan boleh jadi domestik atau antarabangsa, dan pelancongan antarabangsa mempunyai implikasi masuk dan keluar pada imbangan pembayaran sesebuah negara. Hari ini, pelancongan merupakan sumber pendapatan utama bagi banyak negara, dan memberi kesan kepada ekonomi kedua-dua negara sumber dan tuan rumah, dalam sesetengah keadaan menjadi sangat penting.
Pelancongan terjejas teruk akibat kemelesetan ekonomi yang kuat dalam kemelesetan akhir tahun 2000-an, antara separuh kedua 2008 dan akhir tahun 2009, dan wabak virus influenza H1N1, tetapi perlahan-lahan kembali pulih. Perolehan pelancongan antarabangsa (item perjalanan dalam imbangan pembayaran) meningkat kepada AS$1.03 trilion pada tahun 2011, sejajar dengan peningkatan terma ketara 3.8% dari 2010. Ketibaan pelancong antarabangsa melepasi penanda aras 1 bilion orag pelancong di peringkat global untuk kali pertama pada tahun 2012, pasaran baru muncul seperti China, Rusia dan Brazil telah meningkatkan perbelanjaannya lebih banyak berbanding dekad sebelumnya. ITB Berlin adalah pameran perdagangan pelancongan terkemuka di dunia.
Kepentingan pelancongan
Pelancongan ialah sumber pendapatan penting bagi kebanyakan rantau dan negara. Kepentingannya diiktiraf dalam Deklarasi Pelancongan Dunia di Manila tahun 1980 sebagai "suatu kegiatan yang penting bagi kehidupan negara-negara kerana kesan langsungnya terhadap sektor sosial, budaya, pendidikan, dan ekonomi masyarakat negara dan hubungan antarabangsa mereka."[10][11] Pelancongan membawa sejumlah besar pendapatan ke dalam ekonomi tempatan dalam bentuk pembayaran barangan dan perkhidmatan yang diperlukan oleh pelancong, menyumbang 30% daripada perkhidmatan perdagangan dunia, dan 6% daripada keseluruhan eksport barangan dan perkhidmatan. Ia juga mewujudkan peluang pekerjaan dalam sektor perkhidmatan ekonomi yang berkaitan dengan pelancongan.
Industri perkhidmatan yang mendapat manfaat daripada pelancongan termasuk perkhidmatan pengangkutan, seperti syarikat penerbangan, kapal pesiar, kereta api dan teksi; perkhidmatan hospitaliti, seperti penginapan, termasuk hotel dan pusat peranginan; dan tempat hiburan, seperti taman hiburan, restoran, kasino, pusat membeli-belah, tempat muzik, dan teater. Ini adalah tambahan kepada barangan yang dibeli oleh pelancong, termasuk cenderahati.
Definisi
Pada tahun 1936, Liga Bangsa menamakan pelancong asing sebagai "seseorang yang melancong ke luar negara sekurang-kurangnya dua puluh empat jam". Penggantinya, Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, meminda definisi ini pada tahun 1945, dengan memasukkan penginapan maksimum enam bulan.
Pada tahun 1941, Hunziker dan Kraft mendefinisikan pelancongan sebagai "sejumlah fenomena dan hubungan yang timbul daripada perjalanan dan penetapan bukan pemastautin, selagi mereka tidak menuju kepada kediaman tetap dan tidak berkaitan dengan apa-apa aktiviti mencari pendapatan. Pada tahun 1976, definisi Persatuan Pelancongan Pelancongan England ialah: "Pelancongan ialah pergerakan sementara dan jangka pendek seseorang ke destinasi di luar tempat-tempat di mana mereka biasanya tinggal dan bekerja dan aktiviti mereka semasa menginap di setiap destinasi. Ia termasuk pergerakan untuk semua tujuan. Pada tahun 1981, Persatuan Pakar Saintifik Antarabangsa dalam Pelancongan menakrifkan pelancongan dari segi aktiviti tertentu yang dipilih dan dilaksanakan di luar rumah.
Pada tahun 1994, Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenal pasti tiga bentuk pelancongan dalam Cadangan mengenai Statistik Pelancongan.
- Pelancongan domestik, yang melibatkan penduduk negara tertentu yang melancong hanya dalam negara
- Pelancongan ke dalam, yang melibatkan bukan penghuni berjalan ke sesebuah negara tertentu
- Pelancongan ke luar, yang melibatkan penduduk berjalan ke negara lain
Istilah pelancongan dan perjalanan kadang-kadang digunakan secara bergantian. Dalam konteks ini, perjalanan mempunyai takrifan yang sama kepada pelancongan, tetapi menunjukkan perjalanan yang lebih bertujuan. Istilah pelancongan dan pelancong kadang-kadang digunakan secara pejoratif, untuk menunjukkan minat yang cetek tentang budaya atau lokasi yang dilawati. Sebaliknya, mereka yang berjalan sering digunakan sebagai tanda perbezaan. Sosiologi pelancongan telah mengkaji nilai-nilai budaya yang mendasari perbezaan-perbezaan ini dan implikasi mereka untuk hubungan kelas.
