Yang di-Pertuan Agong atau lebih penuh Kebawah Duli Yang Maha Mulia Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong ialah gelaran rasmi bagi ketua negara Malaysia yang mengamalkan pemerintahan beraja dilantik yang menonjol daripada beberapa bentuk monarki lain di dunia: konsep raja yang dipilih dipercayai berakar daripad kerajaan-kerajaan Srivijaya dan Ayutthaya abad ke-7, di mana pada masa itu raja dipilih dari negeri-negeri kota di Srivijaya.

Memandangkan Malaysia mengamalkan sistem Raja Berperlembagaan, peranan Yang di-Pertuan Agong adalah meluas tetapi masih tertakluk kepada perlembagaan. Perlembagaan telah menyatakan dengan jelas bahawa kuasa Eksekutif, secara teorinya di bawah kuasa ketua kerajaan, dilaksanakan oleh (atau dengan nasihat) Kabinet atau Jemaah Menteri yang diketuai oleh Perdana Menteri.

Walau bagaimanapun, Yang di-Pertuan Agong memiliki kuasa untuk memilih siapa sahaja untuk dilantik sebagai Perdana Menteri yang berkhidmat Baginda seseorang itu telah mendpdan tidak terikat pada kehendak Perdana Menteri yang sebelum itu sekiranya tiada parti yang memenangi undi majoriti. Yang di-Pertuan Agong, bagaimanapun tidak mempunyai hak dan kuasa untuk menyingkirkan Perdana Menteri. Yang di-Pertuan Agong boleh menolak atau menangguhkan permohonan untuk membubarkan parlimen. Baginda juga boleh membubarkan atau menggantung Parlimen tetapi hanya boleh membubarkan Parlimen atas nasihat Perdana Menteri. Baginda juga boleh menolak undang-undang baru atau pindaan undang-undang sedia ada tetapi sekiranya tidak membuat keputusan, ia secara automatik menjadi undang-undang selepas 30 hari dari pembentangan awalnya.

Jawatan Yang di-Pertuan Agong diwujudkan hasil daripada Suruhanjaya Reid yang merangka Perlembagaan Persekutuan. Cadangan jawatan Yang Dipertuan Agong timbul berikutan tentangan terhadap penubuhan Malayan Union yang dilihat ingin menghapuskan Institusi Raja-raja Melayu

Pada 31 Ogos 1957, setelah memilih gelaran Yang di-Pertuan Agong dan menolak gelaran Yang di-Pertuan Besar yang dicadangkan sebelum itu, Majlis Raja-Raja telah bersidang untuk mengundi pemegang takhta yang pertama.

Penempatan terawal British di Malaysia bermula dengan pendudukan Pulau Balambangan pada tahun 1769 hasil perjanjian dengan Kesultanan Brunei dan Kesultanan Sulu. Manakala penempatan Selat Koloni DiRaja Britain diwujudkan pada 1826, dan Britain sedikit demi sedikit menyebarkan pengaruh dan kawalannya ke seluruh semenanjung. Penempatan Selat termasuk Pulau Pinang, Singapura dan Melaka. Pada 1867, British menjadi semakin agresif dan mula mendapatkan negeri-negeri Melayu lain. Disebabkan oleh perang saudara dan gangguan persatuan sulit Cina, Britain telah dipilih untuk menyelesaikan masalah-masalah penduduk Negeri Selat. Akhirnya, Perjanjian Pangkor ditandatangani yang mengakibatkan perluasan kuasa Britain ke negeri-negeri Melayu (iaitu Perak, Pahang, Selangor dan Negeri Sembilan yang dikenali juga Negeri-negeri Bersekutu). Negeri-negeri lain yang dikenali sebagai Negeri-Negeri Tidak Bersekutu ialah Perlis, Kedah, Kelantan dan Terengganu yang berada di bawah kuasa Thai.

Di Borneo pula, Borneo Utara yang dahulunya berada di bawah pemerintahan Kesultanan Brunei dan Kesultanan Sulu (sekarang Sabah) telah berada di bawah pajakan Syarikat Berpiagam Borneo Utara British pada tahun 1881 sehingga 1946 apabila ia ditabalkan sebagai Koloni Diraja British. Manakala Sarawak menjadi milik keluarga Brooke sebelum detik itu.

Akibat penaklukan Jepun pada Perang Dunia II dan kebangkitan komunis, kesedaran untuk merdeka semakin menyerlah dan kuat. Perkara ini amat dikhuatiri oleh British khususnya dalam menjaga kepentingannya dan masyarakat imigran. Justeru, British mewujudkan Malayan Union. Lantas, masyarakat Melayu bangun menentang dan mahukan sistem yang pro-Melayu, menolak kemasukan Singapura dan mahukan sistem kewarganegaraan tunggal (berbanding dwiwarganegara, yang membolehkan kaum pendatang mendapat status warganegara Malaya dan negara asal mereka). Kemerdekaan untuk semenanjung diperolehi pada 1957 di bawah nama Persekutuan Malaya, tanpa Singapura.

Kamus Dewan telah mendefinisikan bahawa Hol bermaksud kenduri arwah yang diadakan setahun sekali. Dalam konteks ini, Hari Hol di Pahang merupakan hari memperingati kemangkatan keluarga diraja di negeri ini. Hari Hol diisytiharkan sebagai cuti umum di Pahang bermula tahun 1974 bagi memperingati kemangkatan Sultan Pahang keempat, Al-Marhum Sultan Sir Abu Bakar Riayatuddin Al-Muadzam Shah iaitu ayahanda Sultan Ahmad Shah pada tanggal 7 Mei 1974. Bermula tahun 2019 kerana kemangkatan Sultan Ahmad Shah,Tarikh Hari Hol yang baru adalah pada 22 Mei.

Singapura pernah menjadi salah satu daripada 14 negeri dalam Persekutuan Malaysia dari 1963 hingga 1965; ia berikutan penubuhan persekutuan tersebut pada 16 September 1963 sebagai entiti politik baru hasil penggabungan Persekutuan Tanah Melayu dengan beberapa bekas jajahan British iaitu Borneo Utara, Sarawak dan Singapura. Ini menandakan berakhirnya tempoh 144 tahun pemerintahan British di Singapura, bermula dengan penubuhan Singapura moden oleh Sir Stamford Raffles pada tahun 1819.

Walau bagaimanapun, kesatuan itu tidak stabil kerana perbezaan kesangsian dan ideologi antara pemimpin-pemimpin Negeri Singapura dan kerajaan persekutuan Malaysia. Isu-isu seperti itu mengakibatkan perselisihan yang kerap berkait dengan ekonomi, kewangan dan politik. Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO), yang merupakan parti politik yang berkuasa di kerajaan persekutuan, menyaksikan penyertaan Parti Tindakan Rakyat (PAP) yang berpangkalan di Singapura pada pilihan raya umum 1964 sebagai ancaman kepada sistem politik masyarakat Melayu. Terdapat juga rusuhan kaum utama tahun itu yang membabitkan majoriti masyarakat Cina dan masyarakat Melayu di Singapura. Semasa pilihan raya kecil Singapura 1963, UMNO dan Perikatan melancarkan sokongannya di sebalik calon pembangkang Barisan Sosialis. Pada tahun 1965, Perdana Menteri Malaysia Tunku Abdul Rahman memutuskan agar Singapura dikeluarkan dari Persekutuan, membawa kepada kemerdekaan Singapura pada 9 Ogos

Ketegangan kaum meningkat secara mendadak dalam masa setahun. Mereka didorong oleh taktik Barisan Sosialis untuk merangsang sentimen perkauman kerana parti pro-Komunis itu berusaha menggunakan cara untuk bertahan terhadap tindakan keras oleh kedua-dua kerajaan Singapura dan Kerajaan Persekutuan. Khususnya, walaupun kerajaan Malaysia meluluskan kewarganegaraan kepada banyak pendatang Cina selepas kemerdekaan, di Singapura orang Cina menghina dasar-dasar tindakan afirmatif Persekutuan, yang memberikan keistimewaan istimewa kepada orang Melayu yang dijamin di bawah Perkara 153 Perlembagaan Malaysia. Ini termasuk manfaat kewangan dan ekonomi yang secara istimewa diberikan kepada orang Melayu dan pengiktirafan Islam sebagai agama rasmi, walaupun umat bukan Islam mengekalkan kebebasan berugama.

Orang Melayu dan umat Islam di Singapura dihasut oleh Kerajaan Persekutuan dengan tuduhan bahawa PAP menganiaya masyarakat Melayu. Banyak rusuhan kaum berlaku, dan perintah berkurung kerap kali dikenakan untuk memulihkan ketenteraman. Situasi politik luar juga tegang pada masa itu, dengan Indonesia secara aktif menentang penubuhan Persekutuan Malaysia. Presiden Sukarno mengisytiharkan Konfrontasi terhadap Malaysia dan memulakan tindakan ketenteraan terhadap negara baru itu, termasuk pengeboman Rumah MacDonald di Singapura pada bulan Mac 1965 oleh komando Indonesia yang mengorbankan tiga orang. Indonesia juga melakukan kegiatan menghasut untuk memprovokasi kaum Melayu terhadap kaum Cina.^[3]

Salah satu rusuhan terkenal ialah rusuhan kaum tahun 1964 yang berlaku pada hari keputeraan Nabi Muhammad pada 21 Julai, berhampiran dengan Kallang Gasworks; seramai 23 orang terbunuh dan beratus-ratus cedera. Lebih banyak rusuhan berlaku pada bulan September 1964. Harga makanan merosot apabila sistem pengangkutan terganggu sepanjang tempoh pergolakan ini, menyebabkan penderitaan berpanjangan. Singapura kemudian menetapkan tarikh 21 Julai setiap tahun sebagai Hari Keharmonian Antara Kaum.

Rencana utama: Hubungan Parti Tindakan Rakyat–Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu

Kerajaan Persekutuan , yang dikuasai oleh Parti Perikatan dan dipimpin oleh Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO), bimbang bahawa selagi Singapura kekal di dalam Persekutuan, dasar tindakan afirmatif bumiputera untuk orang Melayu dan penduduk pribumi akan terjejas dan oleh itu bertentangan dengan agenda menangani kesenjangan ekonomi antara kumpulan perkauman. Salah satu kebimbangan utama ialah PAP terus mengabaikan perbezaan ini dalam laungan mereka untuk "Malaysian Malaysia" – satu keadilan bagi semua kaum di Malaysia oleh kerajaan yang sepatutnya menjadi warganegara Malaysia tanpa mengambil kira keadaan ekonomi mana-mana kaum tertentu. Satu lagi penyumbang adalah ketakutan bahawa dominasi ekonomi pelabuhan Singapura pasti akan mengalihkan kuasa politik dari Kuala Lumpur pada masa hadapan, sekiranya Singapura kekal di dalam Persekutuan.

Kerajaan negeri dan persekutuan juga mempunyai perselisihan dalam ekonomi. Walaupun perjanjian awal untuk mewujudkan pasaran tunggal, Singapura terus menghadapi sekatan apabila berdagang dengan negeri lain di dalam Malaysia. Sebagai membalas, Singapura tidak memanjangkan jumlah pinjaman yang dipersetujui untuk pembangunan ekonomi kedua-dua negeri timur Sabah dan Sarawak. Keadaan itu menyebabkan sebarang perbincangan terbantut dan ucapan-ucapan dan penulisan kesat menjadi membesar di kedua-dua belah pihak. Bahkan ada pihak ekstremis dari kalangan UMNO sendiri menyeru agar Lee Kuan Yew ditahan di bawah ISA

Pada 7 Ogos 1965, Perdana Menteri Tunku Abdul Rahman, tidak ada pilihan lain untuk mengelakkan pertumpahan darah, daripada menasihatkan Parlimen Malaysia bahawa ia harus mengundi untuk mengeluarkan Singapura dari Malaysia. Walaupun percubaan terakhir oleh pemimpin PAP, termasuk Lee Kuan Yew, untuk mengekalkan Singapura sebagai sebuah negeri dalam kesatuan itu, pada 9 Ogos 1965 Parlimen mengundi 126-0 memihak kepada pengeluaran Singapura, tanpa kehadiran anggota parlimen Singapura.

Pada hari itu, Lee menangis dan mengumumkan bahawa Singapura menjadi sebuah negara berdaulat, dan mengambil peranan sebagai Perdana Menteri negara baru itu. Ucapannya termasuk petikan ini: "Bagi saya ini adalah detik kesedihan kerana sepanjang hayat saya... anda melihat sepanjang hidup dewasa saya... saya telah percayai dengan penggabungan dan perpaduan kedua-dua wilayah ini. melalui geografi, ekonomi, dan hubungan kekeluargaan.

Di bawah pindaan perlembagaan yang diluluskan pada bulan Disember tahun itu, negeri Singapura dinaikkan tarafnya sebagai sebuah Republik, dengan jawatan Yang di-Pertuan Negara diubah menjadi Presiden, dan Dewan Undangan Negeri menjadi Parlimen. Perubahan ini dibuat retroaktif sehingga tarikh pemisahan Singapura dari Malaysia. Dolar Malaya dan British Borneo kekal sah sehingga pengenalan dolar Singapura pada tahun 1967. Sebelum pemisahan mata wang, terdapat perbincangan tentang matawang bersama antara Kerajaan Malaysia dan Singapura